พี่ปาย – ศรัณย์พร กาญจนปรีชากร ศิษย์เก่าคณะบัญชีฟ้ามุ่ยช่อที่ 58 น้อง ๆ อาจจะคุ้นหน้าคุ้นตาพี่ปายจากเพจคณะบัญชีมาบ้างในฐานะพี่บัณฑิตหมาดๆ แต่กว่าจะมาถึงจุดนี้นั้นมันไม่ง่ายเลยสำหรับพี่ หากน้อง ๆ คนไหนกำลังหลงทางหรือคิดว่าตัวเองไม่เก่งอะไรเลย ไม่รู้จะเดินไปทางไหนดี ลองมาอ่านเรื่องราวเส้นทางการเรียนของพี่อาจจะสร้างกำลังใจให้น้อง ๆ ได้ไม่มากก็น้อยนะคะ
พี่เป็นเด็กซิ่วค่ะ ถามว่าเป็นเด็กซิ่วแล้วแปลกตรงไหน ก็ต้องบอกว่าพี่อาจจะแปลกกว่าคนอื่นตรงที่พี่ซิ่วในขณะที่เป็นนักศึกษาแพทย์ปี 5 กำลังจะขึ้นปี 6 ค่ะ จุดที่ทำให้พี่ตัดสินใจเปลี่ยนเส้นทางสายอาชีพที่แทบจะเป็นความฝันสูงสุดของเด็ก ม.ปลาย หลายคนรวมถึงพี่ด้วยคือพี่ไม่มีความสุขกับสิ่งที่พี่เลือกอีกต่อไปแล้วค่ะ จากการที่เราผิดหวังกับปัญหาในด้านการเรียนซ้ำๆ จนเรามองไม่เห็นอนาคตเลยว่าเราจะอยู่กับสายอาชีพนี้ต่อไปยังไง ทำให้พี่กลับมาทบทวนและยอมรับความจริงว่าเราไม่อยากไปต่อ อาจารย์หมอท่านหนึ่งเคยบอกกับพี่ไว้ว่า ไม่ได้เป็นหมอก็ไม่เป็นไร มันไม่ใช่ตัวตัดสินความเก่งและคุณค่าในตัวเรา หลังจากนั้นพี่เลยเลิกติดอยู่กับความผิดหวังและเสียใจจากการลาออกในคณะที่เป็นความฝันของเรา
พี่เริ่มต้นวางแผนใหม่ว่าอะไรจะตอบโจทย์เส้นทางชีวิตใหม่ของเรา อันดับแรกที่พี่วางเป้าหมายไว้คืออาชีพนั้นต้องมีความเป็นวิชาชีพ ไม่ใช่การจบคณะไหนก็ทำได้ คล้าย ๆ อาชีพแพทย์ที่ต้องมีใบประกอบโรคศิลป์และมีความ Professional คำตอบที่ได้ก็จะ scope ลงมาค่อนข้างแคบเลย ไหน ๆ เราก็เรียนสายวิทย์มาแล้ว อย่างน้อยคณิตศาสตร์ยังคงเป็นวิชาถนัดมาตั้งแต่มัธยม บวกกับมีคนรู้จักที่เป็นศิษย์เก่าคณะบัญชีหอการค้า ครอบครัวเลยสนับสนุนตรงกันให้เลือกมาเริ่มต้นใหม่ที่นี่ค่ะ
พี่ยังจำความรู้สึกวันแรกของวันเปิดเทอมปี 1 ได้อยู่เลยค่ะ ทั้งตื่นเต้น กังวล ประหม่า ผสมปนเปกันไปหมด เราจะเรียนเข้าใจไหม ก่อนหน้านี้เราห่างไกลจากสายบัญชีมากเลย ยิ่งทราบในคาบแรกของวิชาบัญชีเบื้องต้นว่ามีเพื่อน ๆ บางคนมาจากสาย ปวช. และบวกกับเรากดดันตัวเองมาก ๆ ว่าครั้งนี้ต้องทำให้ได้แล้ว มันทำให้พี่กดดันมากเลยค่ะ แต่ความกดดันที่อยากจะเข้าใจเนื้อหาที่อาจารย์สอนในทุกคาบ ทำให้พี่เลือกที่จะไม่อายและกล้าถามสิ่งที่ตัวเองสงสัยกับเพื่อน ปวช. แล้วเพื่อนคนนั้นก็กลายมาเป็นเพื่อนคนสนิทคนแรกในรั้วมหาวิทยาลัยของพี่
พี่มีประสบการณ์เรียนในรั้วมหาวิทยาลัยมาแล้วครั้งหนึ่ง แม้จะจบลงด้วยความผิดหวัง เสียใจอย่างไร พี่พยายามก้าวข้ามและได้นำสิ่งเหล่านั้นมาปรับใช้ในการเรียนคณะบัญชีครั้งนี้ค่ะ พี่ตั้งใจเรียนอย่างสม่ำเสมอ ทบทวนบทเรียนทุกวัน กล้าที่จะถามและตอบคำถาม แสดงความคิดเห็นในชั้นเรียน และทำแบบฝึกหัดที่อาจารย์มอบหมายทุกคาบ และความพยายามก็เริ่มเห็นผลค่ะ สอบกลางภาคครั้งแรกพี่ได้คะแนนเต็ม พี่ดีใจมากๆ และคงความพยายามนี้ต่อไป จุดไหนที่เราไม่เข้าใจ พี่จะไม่ปล่อยให้มันค้างคา กล้าที่จะถามอาจารย์ กล้าที่จะตอบในห้องไม่เพียงแค่วิชาบัญชีเท่านั้นนะคะ ภาษาอังกฤษเป็นสิ่งสำคัญที่จะเบิกทางเราไปสู่บริษัทที่เราคาดหวัง และทุกๆวิชาที่จะทำให้เกรดเฉลี่ยเราออกมาดีที่สุดค่ะ อาจารย์คณะบัญชีทุกท่านน่ารักและยินดีสอนเราค่ะ ไม่ต้องอายเลย
เกือบ 4 ปีกับเส้นทางใหม่ที่พี่เลือกเดิน ความพยายามในทุกวันตอบแทนพี่จริงๆ ด้วยการได้เกียรตินิยมอันดับ 1 มาครอบครองค่ะ และอีกเป้าหมายที่ทำสำเร็จของพี่ในการเลือกเรียนคณะบัญชีคือการได้ไปสหกิจศึกษาในสายงานสอบบัญชีที่ EY Thailand บริษัท 1 ใน Big 4 ที่พี่ใฝ่ฝัน และได้ผ่านการคัดเลือกได้งานที่นี่ต่อจากการ Internship ในครั้งนั้น มาถึงตรงนี้แล้วยิ้มเชิดหน้าได้อย่างไม่อายใครเลยค่ะ ถึงไม่จบแพทยศาสตรบัณฑิต…แต่จบบัญชีบัณฑิตเกียรตินิยมอันดับ 1 แถมได้ทำงานใน Big 4 ด้วย พี่ภูมิใจมากและขออวยตัวเองเลยค่ะจุดนี้
สุดท้ายนี้ พี่ฝากถึงน้องๆ ม. 6 หรือน้อง ๆ ที่ซิ่วมานะคะ พรสวรรค์ไม่มีแต่เราสร้างพรแสวงได้ค่ะ พี่เป็นตัวอย่างของประโยคนี้อย่างดีเลย อันดับแรกเชื่อมั่นในตัวเองว่าเราทำได้ เราเก่งพอ ไม่ต้องแข่งกับใครแข่งกับใจเรานี่แหละ 4 ปีในรั้วมหาวิทยาลัยผ่านไปไวมาก ๆ มุ่งมั่น ตั้งใจแล้วน้อง ๆ จะไม่เสียดายเสียใจกับสิ่งที่พยายามในทุก ๆ วันค่ะ…ถ้ามีโอกาสแล้วเจอกันที่ Office EY นะคะ
เขียนโดย : ศรัณย์พร กาญจนปรีชากร ศิษย์เก่าคณะบัญชี ปัจจุบันทำงานในตำแหน่ง Audit Assistant, EY Thailand
เรียบเรียงโดย : อาจารย์สาวิตรี สมบูรณ์จันทร์
